Persoonlijk

Ik ben Mirjam Marijs, geboren en opgegroeid in  het Zeeuwse dorpje Hoedekenskerke. Na mijn diploma van de opleiding SPW-4, heb ik ervaring opgedaan als aupair, PGB'er en gastouder in diverse gezinnen in Nederland. Tussendoor ben ik 3 maanden  in een gezin in Amerika geweest en heb ik 3 maanden vrijwilligerswerk gedaan in Oekraïne met Roma-kinderen.

Oekraïne

In de jaren na mijn terugkomst uit Oekraïne, heb ik het land niet los kunnen laten. Het is een arm land met zoveel zorgen. Er is veel corruptie, wantrouwen en armoede. Veel dingen zijn slecht geregeld en de kwetsbare groepen hebben hier het meeste last van. Ik wilde al die tijd erg graag terug voor een langere periode, maar ik wilde dat niet zomaar op eigen initiatief  doen. Ik ben ervan overtuigd dat de Heere weet wat goed voor ons is en dat onze eerste taak ligt in het land waar we geboren zijn. Daarom heb ik biddend gezocht waar mijn plekje was en waar mijn taak ligt. De onrust bleef. In Oekraïne zijn kinderen die aan hun lot overgelaten worden. Nadat ik weer opnieuw in contact kwam met de Stichting Children's Relief (waarmee ik in contact was gekomen tijdens mijn eerste verblijf in Oekraïne) ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat hier toch een taak voor mij lag. Voor hoelang weet ik niet, maar dat geeft ook niet.

Ziekenhuis Vinogradiv

De eerste 2 jaar (vanaf 13 augustus 2018) heb ik (samen met mijn Nederlandse collega Marianne) gewerkt als vrijwilliger op de kinderafdeling in het ziekenhuis in Vinogradiv.  Hier liggen baby’tjes en kleine kinderen die achtergelaten zijn door hun ouders. Sommige kinderen hebben medische klachten, zoals een handicap, hartproblemen of het FAS-syndroom. Maar ook liggen er kinderen die gewoon gezond zijn. De meesten lopen erg achter in hun ontwikkeling, doordat hen niet aangeboden wordt wat ze nodig hebben. Sommigen zijn te klein, ze komen niet buiten, gaan zelden in bad, leren niet lopen omdat ze 24 uur per dag in hun bedje liggen en ze leren niet praten omdat ze dat van niemand kunnen leren. Hun eigen moeder kan of wil hen geen liefde geven en de zusters hebben andere taken. Inmiddels is door de verandering van wetgeving het aantal kinderen in het ziekenhuis minder geworden en zijn we op zoek gegaan naar een andere taak. We komen nog 1 dag in de week in het ziekenhuis om de kinderen die er nog liggen aandacht en liefde te geven. Verder komt er nu een groep Hongaarse werkers om de beurt 3 dagen in de week voor deze kinderen zorgen. Dit is erg hard nodig, want als wij dit niet doen, liggen de kinderen 24 uur per dag, weken soms maanden achter elkaar alleen maar in bed. Nu worden de kinderen er 4 dagen uit gehaald. Ze worden lekker gewassen, ze krijgen extra te eten en we spelen met hen. En ze worden vooral veel geknuffeld! Het is zo mooi om te zien hoe de kinderen hiervan genieten en hoe ze ontwikkelen! We zien dat deze kinderen zo hard liefde nodig hebben en we zijn dankbaar dat we een klein schakeltje in hun leven mogen zijn op het moment dat ze juist zo kwetsbaar zijn!

Kindertehuis Svaliava

Sinds de zomer 2020 wonen we nu in Svaliava en werken we via Stichting Kimon in het kindertehuis waar veel van onze kinderen vanuit het ziekenhuis naartoe zijn gegaan. We werken op een groep met 11 kinderen met een beperking in de leeftijd van 1 tot 5 jaar. Dan kun je bijvoorbeeld denken aan kinderen met spasme, kinderen met een syndroom (bijvoorbeeld Down, FAS), autisme of  hersenletsel. We proberen de kinderen te stimuleren in hun ontwikkeling door te ontdekken wat ze al kunnen en wat ze nog kunnen leren. Dat bestaat vooral uit veel liefde en persoonlijke aandacht en vandaaruit doen we oefeningen, spelen we met de kinderen en maken zoveel mogelijk contact met hen. Het is mooi om te zien hoe positief de kinderen hierop reageren. Ze accepteren en maken steeds meer contact, ze communiceren steeds beter en geven steeds beter aan wat ze willen. We hopen zo iedere keer wat stapjes vooruit te komen, zodat de verzorgers ook zien wat deze kinderen allemaal kunnen leren en hoe waardevol ze zijn! 

Gebed

Ons gebed is of de Heere in deze kleine kinderharten wil wonen en hen wil laten zien dat ze bij Hem wél welkom zijn (Markus 10). Ook is de zegen van de Heere belangrijk voor ons werk en is ons gebed of de Heere dit kleine poosje liefde dat ze krijgen wil zegenen, zodat ze er in hun verdere leven profijt van hebben. Bidt u mee?