Coronatijd en de toekomst

Bijzondere tijdIn Nederland is het nu een bijzondere tijd. Kinderen kunnen niet naar school, volwassenen moeten zoveel mogelijk thuiswerken en er worden zo weinig mogelijk bezoeken afgelegd. De maatregelen tegen het coronavirus hebben een grote impact op het normale leven van ieder mens. Ook waren de Paasdagen anders het afgelopen weekend. Toch blijft gelukkig de boodschap hetzelfde: Mattheus 28:6: ‘Hij is hier niet; want Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft!’

Lees meer »

Huisje gevonden!

Dit keer een kort maar blij bericht; ik heb na inmiddels een halfjaar in Oekraïne te zijn eindelijk een huurhuisje gevonden:-)! Ik woon er nu sinds vorige week zaterdag. Omdat het allemaal nogal gek ging, was ik nog niet gelijk enthousiast en heb ik het nog even afgewacht tot ik echt zelf de sleutels had en er had geslapen. 2 weken eerder had ik dit huisje al bekeken en afgesproken dat ik het ging huren. Nadat ik het enthousiast had verteld tegen mijn familie, werd ik gebeld dat het toch niet door ging. Dit was een enorme teleurstelling! Toen ik na 2 weken gebeld werd dat ik het toch kon huren, was ik dus ook erg terughoudend. Maar na meerdere gesprekken en verschillende meningen te hebben gehoord, heb ik toch besloten om het te doen. Donderdag belden ze, vrijdag kreeg ik de sleutel en zaterdag ben ik verhuisd:-). Heel fijn dat verschillende mensen van het team en van de kerk mee hebben geholpen! Inmiddels wordt het steeds bewoonbaarder met behulp van een wasmachine, bed, koelkast, kastje enz. en ook steeds gezelliger:-). Ik hoop dat ik hier nog een poosje mag blijven wonen en van de tuin kan gaan genieten als het zomer wordt! 

Lees meer »

Afgelopen weken: Druk, mooi en ingrijpend

Het is al een behoorlijke tijd geleden dat ik een blog geschreven heb, het werd dus hoog tijd om jullie op de hoogte te brengen van wat er de achterliggende weken is gebeurd. Het was een drukke tijd met fijne en verdrietige dingen.

Lees meer »

Werkzaamheden in het ziekenhuis

(Nou, ik wilde net even boodschappen gaan doen op de fiets, maar nu begint het ineens hard te regenen en onweren.. Dan toch eerst maar m’n blog schrijven:-).) Ik zou jullie nog wat meer vertellen over het werk hier. Nou.. we werken dus op de maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Het zijn werkdagen van 8 tot 3. Als we ’s morgens aankomen, gaan we eerst naar ons hok (Hier ligt de voorraad pampers, kleertjes en babybenodigdheden. Ook mogen we de wat grotere kinderen hier naartoe meenemen om te spelen. Ze kunnen hier fijn in de box, in de wippertjes of in het loopkarretje spelen. Van dit hok hebben alleen wij als vrijwilligers en 1 zuster de sleutel). Hier trekken we onze uniformen aan, beginnen de dag met gebed en Bijbellezen en we vullen ons eigen bakje aan met bepanten, verschillende maten pampers, nagelknippertje, billendoekjes, wegwerpwashandjes en speentjes. Meestal gaan we eerst naar de kamer met de jongste kinderen, ze zijn ongeveer 3 tot 8 maanden. Als we geluk hebben kunnen we nog helpen met de fles geven. Als we te laat zijn, hebben de zusters de flessen al op een kussen in de bedjes gelegd, zodat de kinderen in hun bedje kunnen drinken. We hopen altijd dat we op tijd zijn, zodat er in ieder geval 2 kinderen vastgehouden worden tijdens het drinken. Ook kunnen we dan beter regelen dat een kindje genoeg drinkt, omdat de zusters het nogal snel genoeg vinden. Als ze allemaal gedronken hebben, kijken we of de kindjes een schone pamper nodig hebben. Soms zijn de kindjes helemaal nat omdat ze een poos niet verschoond zijn en soms hebben de schoonmaaksters het al gedaan. Tegelijk wassen we de kinderen zo goed als mogelijk is met een wegwerpwashand (want ze mogen niet in bad). Vaak kom je opgedroogde melk tegen in hun nek en oortjes. We bekijken of hun nageltjes geknipt moeten worden (terwijl ik hoop dat het niet nodig is, omdat het ook wel eens fout kan gaan.. ) Als ze allemaal lekker schoon zijn, proberen we het zo goed mogelijk te verdelen dat ze allemaal vastgehouden worden en persoonlijke aandacht krijgen. Het is soms wel een gepuzzel met 6 kinderen, waarvan de ene snel huilt en daardoor aandacht krijgt, maar waarvan de andere stilletjes in zijn bed ligt, maar misschien juist die aandacht nodig heeft. Rond 10 uur proberen we pauze te gaan houden, zodat de kinderen even rust hebben en kunnen slapen. Dan gaan we altijd even op de bankjes zitten voor het ziekenhuis. We eten hier ons brood op, doen vaak wat boodschappen voor het eten van ’s avonds en gaan dan weer terug naar de kleinste kinderen. Het is de bedoeling dat ze dan weer een fles krijgen en verschoond worden. Soms slapen ze nog en vaak moeten ze erg lang wachten op deze fles. Het ligt er een beetje aan hoe het loopt, maar als we klaar zijn bij de jongste kinderen, gaan we naar de kamer van de grotere kinderen. Op dit moment zijn hier 7 kinderen. Zij zijn tussen de 9 maanden en 2 jaar ongeveer. (Van veel kinderen klopt hun leeftijd niet met hun uiterlijk en ontwikkeling, dus dat is niet altijd eenvoudig om in te schatten en te onthouden.) Deze kinderen brengen we naar ons hok, verschonen ze, wassen ze en knippen hun nagels. (Ondertussen heb ik toch maar snel de boodschappen gehaald, in de regen en de onweer.. Ik heb ontdekt dat ze hier ook crackers hebben, yes:-). Onderweg was er oponthoud, omdat er een elektriciteitsdraad naar beneden gekomen was en vast zat tussen de cabine en de kar van een vrachtwagen.)Hierna gaan ze een poos lekker spelen. Ook deze kinderen geven we om beurten aandacht. Sommigen van de kinderen liggen al vanaf hun geboorte in het ziekenhuis, en dan echt letterlijk: liggen. Ze worden dan alleen uit bed gehaald als ze een injectie moeten of naar de polikliniek moeten. Van de 7 kinderen kunnen er 3 zitten, terwijl ze allemaal de leeftijd hebben dat ze dit eigenlijk al lang zouden moeten kunnen. We weten soms niet of ze het niet kunnen, omdat ze de káns niet krijgen om het te leren óf omdat ze misschien vanwege een hartprobleem ofzo te zwak zijn. Wat wij kunnen doen is hen te stimuleren, zodat ze sterker worden en het hopelijk wel leren. Maar we hopen dat de kinderen vooral voelen dat ze wel belangrijk zijn, dat ze het wel waard zijn om uit bed gehaald te worden, dat ze niet meer aan hun lot overgelaten worden, maar dat er mensen zijn die om hen geven en voor hen bidden. Als ze moe worden of als het tijd is, verschonen we hen nog een keer en brengen hen weer naar hun bed. Vaak vallen ze dan snel weer in slaap, omdat ze moe van het spelen zijn. Hier moeten ze wachten tot wij hen er de volgende dag weer uit halen. In ons hok verkleden we ons, ruimen we even op en danken we voor de dag en bidden voor de kinderen. Dan zit onze dag er weer op en fietsen we weer naar huis.

Lees meer »