Internationale adoptie afschaffen?!

Gepubliceerd op 24 februari 2021 om 21:45

S en D

2 meisjes van 3 jaar. Ze hebben een roepnaam die maar 1 letter (S en D) verschilt. Praten kunnen ze allebei nauwelijks. Beiden zaten ze op een groep voor gehandicapte kinderen waar ze niet thuishoorden en beiden waren hard toe aan nieuwe uitdagingen. Beiden misten liefde en aandacht. En beiden hadden een liefdevol plekje nodig in een gezin.

 

Maar nu...

S

S heeft nu dat plekje in een gezin. Die liefdevolle ouders. Ouders die haar  zullen begeleiden  in de dingen die ze moeilijk vindt. Als ze verdrietig is zullen ze haar troosten. Ze zullen dingen met haar doen om haar blij te maken, omdat ze willen dat ze gelukkig is. Ze zullen haar vaardigheden aanleren die ze nodig heeft om ooit zelfstandig in het leven te kunnen staan. Ze zullen haar geven wat ze nodig heeft voor haar ontwikkeling. Er zullen ook moeilijke tijden komen, maar ze zullen van haar houden omdat ze hun kind is. Ook heeft ze er een broer bij gekregen. Ze zal leren om met hem te spelen. Ze zal leren om voor zichzelf op te komen en speelgoed te delen. Ze zal leren van hem te houden als haar grote broer. Ook wacht ze nog op haar biologische broertje. Wat een mooi vooruitzicht dat ze hem zal leren kennen en in hetzelfde adoptiegezin op zullen groeien! Dat ze dan eindelijk grote zus voor hem kan zijn.

Ze gaat een heel nieuw leven opbouwen in een ander land. Ze zal de nieuwe taal leren. Ze heeft nu eindelijk eigen kleertjes, eigen speelgoed, een eigen bed. Ze zullen als gezin aan tafel eten. Ze zal naar bed worden gebracht door haar vader of moeder. Kortom, ze heeft een nieuw THUIS gekregen! Wat zijn we blij voor haar! Wat krijgt ze nu veel nieuwe kansen! We weten niet of het gezin christelijk is, maar we hopen en bidden dat ze de Heere als haar Hemelse Vader mag leren kennen, want om deze  ‘aanneming tot kinderen’ gaat het tenslotte!

D

En D? Zij is verplaatst naar een andere groep binnen het kindertehuis. Daar zit ze nu met nog ongeveer 8 andere kinderen. Iedere dag andere verzorgers die ze nog niet kent. Kinderen die al veel beter praten dan zij. Een structuur waar ze weer aan zal moeten wennen. Regels die ze nog niet kent. Ruimtes die weer anders zijn. Ze zal hier voor zichzelf leren vechten of helemaal ondergesneeuwd worden. Ze zal hier leren dat niets van haarzelf is en dat je hetgeen waar je mee wilt spelen het beste kunt verstoppen als je het niet kwijt wil raken. Ze zal leren dat je moet luisteren als de verzorgers er zijn, maar dat het niet hoeft als ze het niet zien. Ze zal leren dat je beter de kinderen om je heen kunt verklikken zodat je er zelf beter vanaf komt. Ze zal leren dat iedereen waar ze ook maar een beetje van is gaan houden, toch weer weg gaat. enz. enz.

En hoelang zal ze hier moeten blijven? Kan ze ooit misschien weer naar huis? Krijgt ook zij adoptieouders? Of zal ze tot haar 18de in kindertehuizen zitten en niet eens weten dat er gezinnen bestaan? En dan op straat terecht komen waar ze maar moet uitzoeken hoe ze het redt? Ook voor haar bidden we voor een nieuw gezin, nieuwe toekomst en nieuwe kansen! Maar vooral voor een plekje in dat Eeuwige Huis hierboven!

Ze hebben ongeveer hetzelfde trieste begin van hun leventje, maar wat een verschil in toekomst!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.